Utracona droga i inne pisma [Historia Śródziemia t. 5] Zgierz

Historia Śródziemia to najbardziej oczekiwany przez fanów na całym świecie (w całości ukazała się tylko po angielsku i hiszpańsku, wybrane tomy natomiast opublikowano po polsku, francusku, niemiecku, szwedzku, węgiersku i rosyjsku) dwunastotomowy cykl książek wydanych przez Christophera Tolkiena na podstawie zapisków i notatek, które pozostawił jego ojciec. Pod koniec 1937 roku J.R.R. Tolkien niechętnie odłożył na bok pracę nad bardzo już teraz rozbudowanymi mitami i bohaterskimi legendami o Valinorze i Śródziemiu. Miał bowiem nowe zadanie rozpoczął pisanie Władcy Pierścieni. Piąty tom Historii Śródziemia jest zwieńczeniem dotychczasowych prac nad tą tematyką. Tolkien dopracował już późną formę Roczników Valinoru i Roczników Beleriandu, Silmarillion był bliski ukończenia. Mit o Muzyce Ainurów stał się osobnym dziełem, a legenda o upadku Númenoru pojawiła się już w swojej pierwotnej formie. Ściśle związana z tymi tekstami była niedokończona opowieść o podróżach w czasie zatytułowana Utracona droga. Miała ona połączyć świat Númenoru i Śródziemia z legendami zupełnie innych czasów i innych ludów. Tolkien opracował też słownik etymologiczny - najbardziej obszerny opis elfickiego słownictwa. Tylko znajomość Historii Śródziemia pozwala wypełnić wszystkie luki w wiedzy o Śródziemiu i delektować się w pełni ogromem i bogactwem wykreowanego przez autora Władcy Pierścieni świata. Spis treści: Okładka Strona tytułowa Strona redakcyjna CZĘŚĆ I. Upadek Númenoru i Utracona droga I. Wczesne dzieje pewnej legendy II. Upadek Númenoru III. Utracona droga CZĘŚĆ II. Valinor i Śródziemie przed Władcą Pierścieni I. Teksty i relacje między nimi II. Późniejsze Kroniki Valinoru III. Późniejsze Kroniki Beleriandu IV. Ainulindalë V. Lhammas VI. Quenta Silmarillion CZĘŚĆ III. Etymologie DODATKI I. Genealogie II. Spis imion i nazw III. Druga mapa do ,,Silmarillionu ,, O autorze: John Ronald Reuen Tolkien był brytyjskim pisarzem, profesorem filologii klasycznej i literatury staroangielskiej na Uniwersytecie w Oxfordzie. Przez kilka lat pracował również na uniwersytecie w Leeds. Opublikował ponad 100 prac z dziedziny filologii i literatury dawnej, współpracował przy powstaniu największego słownika języka angielskiego, wydawanego zaraz po I wojnie światowej. Dla wielu czytelników i pisarzy to niedościgniony ideał, mistrz literatury, jeden z najlepszych na świecie autorów powieści fantasy, a także popularyzator tego gatunku. Od dzieciństwa wykazywał ponadprzeciętne zdolności językowe. Uwielbiał uczyć się nowych języków. Znał w różnym stopniu ponad trzydzieści, głównie wymarłych języków germańskich i celtyckich. W latach dwudziestych XX wieku zaczął pisać swoje pierwsze opowiadania fantastyczne, których akcja rozgrywa się w mitycznym świecie Śródziemia, fascynującej krainie, którą sam stworzył. Największą sławę przyniosła mu napisana w 1937 roku powieść Hobbit i jej kontynuacja, trylogia Władca Pierścieni. Tolkien był autorem nie tylko powieści fantastycznych, ale również licznych wierszy, ballad, poematów, opowiadań i publikacji naukowych. Za dorobek naukowy i literacki otrzymał wiele nagród i honorowych doktoratów w Holandii, Irlandii, Anglii, Francji i Stanach Zjednoczonych, oraz najwyższe wyróżnienie państwowe - Order Imperium Brytyjskiego.