Disney Epic Mickey 2 The Power of Two (Digital) Tychy

Wydane dwa lata temu Epic Mickey okazało się zaskakująco dużym sukcesem, toteż jego twórcy zdecydowali się na stworzenie sequela. Druga część została zaprojektowana z myślą o kilku platformach, dzięki czemu cieszyć się nią mogą nie tylko posiadacze Wii, ale również PC, PS3, Xboksa 360 oraz WiiU. Nowe przygody Myszki Mickey przedstawiono w znacznie ładniejszej grafice i poprawiono większość błędów poprzedniej odsłony – również pracę kamery, która była największą bolączką tytułu. Jakby tego było mało, dodano tryb kooperacji oraz szereg nowych wyzwań, które mogą zaskoczyć niejednego gracza. Nie ulega wątpliwości, że jest to sequel niemal idealny – wprawdzie nie bez wad, ale bardzo udany. Epic Mickey 2 to gra przeznaczona przede wszystkim dla dzieci – brak w niej przemocy, a wszelkie „straszne” czy „brutalne” fragmenty przedstawiono w tak umowny i bajkowy sposób, że nie ma się do czego przyczepić. Już sam główny bohater budzi sympatię, a uniwersum gry, czyli kraina zapomnianych kreskówek Disneya, jest kolorowe i pełne życzliwych postaci. Aby nie było zbyt nudno, bajkowemu światu zagrażają (niezbyt przerażające) potwory, które rozprzestrzeniają przygnębiającą szaroburość. Celem tytułowego gryzonia jest pokolorowanie i odtworzenie zniszczonych miast i pustkowi, czemu służy magiczny pędzel. To właśnie dzięki niemu Mickey może naprawiać zniszczone budynki czy dorysowywać platformy, za pomocą których łatwiej przedostaje się w niedostępne dotychczas rejony. Sztuczka ta ma pewne ograniczenia (malować można jedynie w miejscach przewidzianych przez autorów), ale nie jest to kłopotliwe ani drażniące. Jako podstawowy element mechaniki rozwiązanie to sprawdza się wręcz doskonale – większość zabawy polega na takim rozplanowaniu podróży (i poszczególnych pociągnięć pędzla), by dostać się do następnej lokacji. Myszka Mickey nie jest jedynym bohaterem tej produkcji – przez cały czas towarzyszy jej królik Oswald, który był jednym z głównych oponentów w pierwszej części. Przyjazny długouch znacznie różni się od swego towarzysza – zamiast pędzla używa pilota (dzięki któremu uruchamia różne urządzenia i przeprogramowuje komputery), posiada też inne ataki i porusza się w nieco odmienny sposób. Współdziałanie obu postaci jest kluczem do zwycięstwa – lokacje zostały zaprojektowane tak, aby obaj herosi musieli współpracować. Warto mieć żywego kompana do zabawy – rozgrywka w co-opie sprawia znacznie większą przyjemność, a podział ekranu na dwie części jest wygodny. W razie braku ludzkich towarzyszy sterowanie Oswaldem przejmuje komputer, który nieraz popełnia elementarne błędy i ma tendencję do utykania w różnych miejscach. Może to być frustrujące dla dziecka, które czasami – acz niezbyt często – będzie przegrywać nie z własnej winy. Rozgrywka jest więcej niż zróżnicowana. Znaczną część zabawy spędzamy, kierując bohaterami z perspektywy trzeciej osoby (zza ich pleców), ale nie brakuje też dwuwymiarowych sekwencji nawiązujących do klasycznych platformówek. Poza skakaniem i malowaniem zajmujemy się eksploracją terenu, walkami z bossami, poszukiwaniem znajdziek i ukrytych przejść, występują tu też sekwencje skradankowe i zagadki logiczne. Pod tym względem gra prezentuje się naprawdę wyśmienicie – nie sposób się przy niej nudzić, a wielorakość wyzwań powinna zaspokoić najbardziej wymagających graczy. Poszczególne elementy rozgrywki zostały pogrupowane w złożony system zadań głównych i pobocznych, które rozpoczynamy podobnie jak w Grand Theft Auto – podchodząc się do odpowiedniej postaci i otrzymując bardziej lub mniej złożone zlecenie. Co ciekawe, niektóre misje można wykonać na kilka sposobów, co ma wpływ nie tylko na otrzymywane nagrody, ale również na fabułę i charakter poszczególnych etapów. Oznacza to, że warto po jakimś czasie wrócić do zabawy i spróbować nowych rozwiązań.