Witkacy. Etyka (PDF) Sosnowiec

Dzięki publikacji Czytelnik przeżyje nowe spotkanie z Witkacym: ujrzy go jako rozmówcę i teoretyka rozmowy; podważającego religię poszukiwacza Absolutu; obywatela podbitego państwa pozującego do zdjęć w stroju kolonialisty, człowieka współczującego cierpiącej musze i psom na łańcuchach, o krok od konwersji na buddyzm. Najważniejsze problemy etyczne dwudziestego wieku – dialog, stosunek do religii, kolonializm, ekologia, wielokulturowość – znajdują odbicie w biografii i twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza: nie tylko w powieściach i dramatach, ale i w listach, komentarzach, tekstach publicystycznych. Autorka podejmuje temat dotychczas niezbadany: rekonstruuje poglądy etyczne artysty, wnikliwie śledząc ich rozwój, złożoność, ukazując źródła i artystyczne konsekwencje. Wydobywa szczeliny między deklaracjami a poglądami wynikającymi z tekstów, sytuuje na tle najważniejszych twórców epoki, pokazuje dramatyczne zwroty, a wreszcie i to, że etyka Witkacego rodziła się w dialogu z Innymi – i tylko dzięki sztuce ich głosy mogły wybrzmieć. Spis treści: Wykaz skrótów 9 Wstęp 13 Rozdział I. Etyka rozmowy. „Ogólna walka wszystkich ze wszystkimi” 23 Poprzednicy. Etyczny wymiar rozmowy 23 Katalog etycznych zasad 28 Dyskusyjne praxis 39 „Walka, to jest dyskusja”, czyli witkacowskie metafory 55 Wobec filozofii dialogu 67 Rozdział II. Wobec chrześcijaństwa. Dialog i herezja 77 Źródła religii 77 Poza etyką i moralnością 86 Literackie „dramaty dyskusji” 99 „Nowy człowiek, zwykłe bydlę” 99 „Całować papieża w pantofel” 101 „Prawdziwa religijna fikcja” 103 Zbawienie „śmierdzącej żydówki” 107 Religia „prostaczków” 110 Modernizm i narodowe mity 115 „Letnia woda”? 115 „Bizantyjskie chramy” 122 A-ateista 126 Rozdział III. Wobec etyki buddyjskiej. „Na Mahatmę artystą zostać nie mogę” 133 Cejlon 133 „Wzruszony naszym pobożnym zachowaniem się kapłan...” 138 Niedziałanie versus twórczość 146 Międzywojnie 149 Nie nirwana, lecz Sztuka 152 „Całuję Cię w pępek” 158 Wobec etyki Schopenhauera 160 Cierpienie, współczucie... „mdła dobroć” 163 Rozdział IV. Postkolonializm. Syngalezi i górale 181 „Z podróży do tropików” 181 „Kraj dziki” 186 „Twarze i stroje cudowne” 192 „Mięso” i „czekolada” 199 Kara w tropikach 204 Ostatnie zdjęcie kolonialisty 205 Tekstualne powroty 206 (Nie)zobiektywizowany obrazek 210 Zakopane na Nowej Gwinei 213 Tatrzańskie egzotyki 215 Epilog 220 Rozdział V. Ekologia. Mucha na łańcuchu 223 „Żyj w zgodzie z naturą!” 223 Poglądy ekologiczne Stanisława Witkiewicza 224 Przyrodnicza edukacja Stasia 228 662 upadki Bunga…, czyli „cudowna górska jesień” 235 „Z górami nic porównać się nie da” 243 „Zakopane staje się niemożliwe” 250 „Robić tylko to, co konieczne” 255 Bibliografia 269