Kodeks karny. Komentarz do nowelizacji z 2022 r. Sierpc

Publikacja to praktyczne wszystkich przepisów największej reformy Kodeksu karnego ostatnich lat dokonanych przez ustawę z 7.7.2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 2600). Większość przepisów wchodzi w życie 1.10.2023 r., niektóre 14.3.2024 r. Publikacja prezentuje dwustan, czyli posiada porównanie przepisu obecnie obowiązującego KK i przepisu po zmianie z 7.7.2022 r., a także komentarze do obu wersji przepisów. Pozwoli to w praktyce prawniczej na ocenę, która wersja przepisu – czy ta stara czy nowa – jest względniejsza, czyli korzystniejsza w rozumieniu art. 4 KK dla klienta adwokata, czy radcy prawnego (także sądu) oraz przygotowanie strategii procesu z uwzględnieniem tego faktu. Taka ocena, jaką należy zastosować regulację - starą czy nową - będzie jeszcze funkcjonowała przez około 2 lata od wejścia w życie ustawy zmieniającej KK z 7.7.2022 r. W Komentarzu skupiono się na praktycznym omówieniu zmian, które dotyczą m.in.: możliwości orzeczenia tzw. bezwzględnej kary dożywotniego pozbawienia wolności (tj. możliwość orzeczenia zakazu warunkowego zwolnienia sprawcy w przypadku wymierzenia takiego rodzaju kary); modyfikacji kar [m.in. likwidację kary 25 lat pozbawienia wolności (jako odrębnego rodzaju kary), wydłużenie kary terminowego pozbawienia wolności do 30 lat, zmiany w zakresie przepisów dotyczących orzekania kary łącznej]; możliwości odpowiadania przez nieletniego, który w chwili popełnienia czynu zabronionego ukończył 14 lat za zabójstwo w typie kwalifikowanym z art. 148 § 2 lub § 3 KK; modyfikacji środków karnych i środków kompensacyjnych (m.in. wprowadzenie środka w postaci przepadku pojazdu mechanicznego prowadzonego przez sprawcę przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnionego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo przepadku jego równowartości); istotnych modyfikacji przepisów określających zasady oraz dyrektywy wymiaru kary z art. 53 KK; obowiązkowego wymierzenia kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia w przypadku recydywy specjalnej podstawowej (z art. 64 § 1 KK); wprowadzenia nowej recydywy wobec sprawców przestępstw o charakterze seksualnym (art. 64a KK); modyfikacji środków związanych z poddaniem sprawcy próbie (m.in. zmiana zasad zarządzania wykonania kary warunkowo zawieszonej, zawartych w przepisie art. 75 KK poprzez wydłużenie okresu zatarcia skazania przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności z 6 miesięcy do 1 roku od zakończenia okresu próby, a także wydłużenie okresu odbywania kary, po upływie którego skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności może ubiegać się o uzyskanie warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności); przedawnienia (m.in. wydłużenie okresu karalności zbrodni zabójstwa z 30 do 40 lat); znacznego podwyższenia ustawowych zagrożeń karnych przy wielu przestępstwach – ponad 90% dotyczy to wyłącznie podwyższenia górnego zagrożenia. Przykładowo przed wejściem w życie nowelizacji za przestępstwo zbrodni zabójstwa w typie podstawowym zagrożone było karą od 8 do 15 lat pozbawienia wolności, karą 25 lat pozbawienia wolności albo karą dożywotniego pozbawienia wolności (art. 148 § 1 KK). W wyniku wejścia w życie przedmiotowej nowelizacji sąd może orzec sprawcy karę pozbawienia wolności od 10 do 30 lat albo karą dożywotniego pozbawienia wolności. Podobnie znacznie zmniejszono katalog kar możliwych do orzeczenia przy przestępstwie prowadzenia (nawet pierwszy raz) pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, znajdując się jednocześnie w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego (i jednocześnie podwyższenie najsurowszego rodzaju kary); dodania lub modyfikacji treści wybranych przepisów typizujących, m.in.: wprowadzenie przyjęcia zlecenia zabójstwa, odpowiedzialności karnej za przygotowanie do popełnienia zbrodni zabójstwa (czynów określonych w art. 148 § 1 KK – zabójstwa w typie podstawowym oraz w art. 148 § 2 i 3 KK – typów kwalifikowanych); wprowadzenie przyjęcia zlecenia zabójstwa człowieka w zamian za udzieloną lub obiecaną korzyść majątkową lub osobistą (art. 148a § 1 KK); wprowadzenie penalizowania uchylania się od wykonania orzeczonego przez sąd środka kompensacyjnego, w postaci obowiązku naprawienia szkody, obowiązku zadośćuczynienia za doznaną przez inną osobę krzywdę albo nawiązki orzeczonej za przestępstwo ścigane z oskarżenie publicznego (art. 244c § 1 KK); rozszerzenie zakresu znamion przestępstwa polegającego na podszywaniu się pod inną osobę o zamiar ewentualny; ściganie naruszenia miru domowego na wniosek pokrzywdzonego; nowe typy czynów zabronionych sprzedajności i przekupstwa kwalifikowane przez znaczną wartość korzyści majątkowej. Celem publikacji jest objaśnienie w kompleksowy sposób problematyki związanej ze zmianami w prawie karnym z uwzględnieniem ich praktycznych aspektów. Komentarz został wzbogacony o aktualne orzecznictwo oraz liczn...