Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów (EPUB) Miasteczko Śląskie

Dobrze jest uprzytomnić sobie możliwe fortele, aby wiedzieć na co jest się narażonym w sporach z ludźmi nierzetelnymi – w ten sposób Tadeusz Kotarbiński zachęca do lektury tekstu Schopenhauera. Dialektyka erystyczna jest sztuką prowadzenia sporów, ale w taki sposób, aby zawsze mieć rację. W gruncie rzeczy, obiektywnie, można mieć rację, a jednak nie posiadać jej w oczach osób obecnych, a niekiedy nawet swoich własnych. Bywa tak wówczas, kiedy przeciwnik odpiera nasze dowodzenia. Prawda w spornej kwestii, brana obiektywnie, a siła racji w oczach dysputujących i słuchaczy — są to rzeczy zgoła odmienne; dialektyka erystyczna opiera się na tej ostatniej. Gdyby w naturze ludzkiej nie było zła, gdybyśmy byli zupełnie uczciwi przy każdej wymianie zdań, wówczas staralibyśmy się dotrzeć jedynie do prawdy, nie dbając o to, czy racja okaże się po stronie poglądu wygłoszonego początkowo przez nas samych, czy też przez naszego przeciwnika. Ten ostatni wzgląd byłby dla nas zupełnie obojętny albo przynajmniej nie nadawalibyśmy mu pierwszorzędnego znaczenia. Jednak nasza wrodzona duma szczególnie jest drażliwa we wszystkim, co się tyczy sił intelektualnych, i nie chce się zgodzić, aby to, cośmy twierdzili początkowo, było mylne, zaś to, co twierdził przeciwnik — prawdziwe. Spis treści: Okładka Karta tytułowa Między prawdą, wybiegiem i kłamstwem Erystyka Podstawa wszelkiej dialektyki Wybiegi Dodatek. O znaczeniu logiki i rzadkości rozsądku Karta redakcyjna O autorze: Arthur Schopenhauer to wielki filozof niemiecki, przedstawiciel pesymizmu w filozofii. Studiował w Getyndze uzyskując na tej uczelni tytuł doktora. Naukę kontynuował w Berlinie i Jenie oraz prowadził życie "bon-vivanta" podróżując turystycznie po całej Europie. W Dreźnie ukończył swoje dzieło podstawowe "Die Welt als Wille und Vorstellung" (1819) -- książka ta jest jedną z najważniejszych publikacji Schopenhauera. Swymi dziełami zwrócił na siebie uwagę niemieckiego środowiska filozofów, na skutek czego zaproponowano mu stanowisko privatdocenta na uniwersytecie w Berlinie. Zaczął wykładać na Uniwersytecie Berlińskim od 1820 roku. Swoją filozofię Schopenhauer rozpoczyna od zdania "świat jest moim wyobrażeniem", twierdzenie to uważa za pierwszą nienaruszalną prawdę (wpływy Kanta i filozofii indyjskiej). Świat zewnętrzny istnieje tylko jako wyobrażenie. Jedyną rzeczą, którą poznajemy samą w sobie, to ciało nasze. To, co w związku z ciałem przeżywamy, to wola, najgłębsza istota nie tylko nas samych, ale świata zewnętrznego. Poglądy Schopenhauera na prowadzenie sporów znalazły się w niewielkiej pracy, powstałej prawdopodobnie w latach 1830-1831 i wydanej dopiero po jego śmierci po raz pierwszy w 1864 r. -- Die eristische Dialektik, znana w polskich tłumaczeniach jako "Erystyka czyli Sztuka prowadzenia sporów".