Jak przetrwać w zabobonnym Krakowie Legionowo

Kraków był centrum nauk tajemnych od czasów królowej Bony, która przywiozła na Wawel modę na zainteresowanie magią, aż do kontrreformacji. Słynął też jako centrum alchemii, praktykowanej na królewskim dworze, na Uniwersytecie Krakowskim i w klasztorach, a czarownice żyły tu bez wielkiego lęku. Książka przybliża szereg znanych i mniej znanych krakowskich przesądów, z których wiele przetrwało do czasów obecnych. Z niektórymi wiązały się tragedie miłosne, na czele z głośnym romansem Zygmunta Augusta i Barbary Radziwiłłówny, której matka miała podobno go zaczarować. Za innymi, jak siedemnastowieczny proces zakończony spaleniem Doroty Pileckiej, domniemanej czarownicy z okolic Słomnik, stały ludzkie dramaty. Z poszczególnych rozdziałów książki można się także dowiedzieć, jacy ludzie na przestrzeni wieków praktykowali w Krakowie sztuki tajemne, które zawody były uważane za magiczne, jak rozpoznawano czarownicę lub czarownika, kto i w jaki sposób mógł nimi zostać, a także jak broniono się przed czarną magią, kołtunem, diabłem, boginką lub zmorą, jak zaklinano szczęście, jakich sposobów używano, aby zdobyć serce ukochanej lub ukochanego i wielu innych rzeczy, o których dzisiaj rzadko się pamięta. Spis treści: Okładka Strona tytułowa Garść dobrych rad Ażebyś nie oślepł przy czytaniu Kto cię może zaczarować? Zielnik czarodziejski Ziele czarownic Tajemne miejsca Wstęp I Sors divinatoria, czyli przepowiadanie przyszłości Sposoby zgłębiania ludzkiego losu Horoskopy albo królewskie sny Pełno naszych przepowiedni, wszędy wróżby, mary24 II Sors amatoria, czyli magia miłosna Królewskie miłośnice albo czary sprośnych niewiast Jak rozbudzić lub ostudzić afekt? III Sors malefica, czyli zatruwanie ludzi i bydła albo leczenie oczarowanych Trwożyły ojców naszych klątwy i złe oko Zdejmowały uroki stare baby Krzewiły się kołtuny czarami nadane Powiadają wtedy, że zbierają pożytek Od diabła i czarów uchroń nas Panie! Boginki, strzygonie i zmory IV Magiczne środki Diabelskie ziele, cudowne rośliny i różne świętości Bawił się Twardowski tym zwierciadłem Księgi stare, w ludzką skórę oprawne czytają Ekskrementy, naturalia wisielca i inne horrenda V Magiczne zawody Kowal nawet czarta okpić umie Alchemika sława kosztem duszy okupiona Grzech nie lada z czarownikiem zawrzeć pakta Nie przyda się baba na nic, jeno na czary Wybaczenie jest dla ofiar, ale nie dla kata VI Najsłynniejsi magowie Krakowa Po Krzemionkach błądził nocą Prawdziwy Mistrz Twardowski Król krakowskich alchemików Być największym mędrcem w świecie VII Jak czarnoksięstwa w akademii uczono Głosi bowiem wieść skrzydlata, że się mędrzec z czartem brata Zagranicznych gości magów Paracelsa zgłębia nauki VIII Diabeł, pomocnik czarowników Istny Niemiec, sztuczka kusa Zanim pierwszy kur zapieje Tam, gdzie poczwórne rozdroże Czynią o duszę zapisy Uczeń ciebie wzywa i zaklina, spiesz się, przybywaj! Gdzie diabeł nie może, tam babę pośle IX Prawo nie dla wszystkich jednakie Co to za wyschłe i dziwne stworzenia? Na wodzie pływały i tonąć nie mogły Męczyć i tracić każą bez przyczyny W razie wynikającej z czarów szkody X Sądy nad czarami łaskawe Szczęśliwie uszły śmierci Gdzie tu mieszka proroczka? Najdzie się szabla, ale mnie nie wydawajcie Garnki z plugastwem podkładała Apelacje do sądu wyższego w Krakowie Persony od tortur wolne Ostatnie krakowskie procesy z magią w tle XI Sądy nad czarami w okolicach Krakowa Kości trupie i proch jakiś szpetny Sprawa trucicielek z Wiśnicza Czarami szkodziły, z dziecięcia żyły pruły Czarownice przed dobczyckim sądem Słomnicki sąd jakoś niełaskawy Zakończenie Bibliografia Źródła ilustracji