Misterium powrotu. Pieśń Salomona, Pieśń Emmanuela Kraśnik

Maria Szamot zestawia dwa pozornie odległe teksty: starotestamentalną Pieśń nad Pieśniami oraz nowotestamentalną Ewangelię wg św. Mateusza. Na oba spogląda świeżym okiem. Proponuje osobistą interpretację. Odczytuje na nowo alegorie (dzieje oblubieńczej pary jako duchowy wzrost człowieka) i metafory (ludzkie życie jako plac budowy królestwa), by ukazać uniwersalny sens biblijnych fragmentów. Wszystko po to, byśmy – jak naprowadza nas tytuł – powrócili. Ten powrót „stanowi wspólny wątek obu pieśni i tematycznie spaja w całość obie części książki”. Całości nadałam tytuł „Misterium powrotu”, bo o powrót tu chodzi. O przywrócenie sytuacji, w której już kiedyś byliśmy i dla której zostaliśmy stworzeni. By tak się stało, bierzemy udział w trudnym dla nas do ogarnięcia, niebiańskim misterium przygotowanym przez Ojca i Syna. Realizacja powrotu, droga, na jakiej się on dokonuje, stanowi wspólny wątek obu – napisała Maria Szamot. Natomiast druga część książki to próba odpowiedzi na pytanie – Co jest taką pieśnią nad pieśniami dla Syna Bożego? Tutaj z pomocą przychodzi św. Mateusz, który również zadawał sobie to pytanie i zawarł na nie odpowiedź w swojej Ewangelii – Pieśni Emmanuela . Wielka wspólnota ludzi, którzy obrali sobie Syna Bożego za Króla i na zawsze pozostają z Nim w jedności, jest nie tylko spełnieniem Jezusowego marzenia, ale przede wszystkim zupełnie niezasłużonym, niekoniecznym darem od Niego dla nich. Przyzwyczailiśmy się do myśli, że królestwo na nas czeka, że kiedyś wszyscy się tam spotkamy. A przecież wcale tak nie musiałoby być, gdyby Jezus tego dla nas nie zapragnął. Bóg Ojciec obdarzył świat istnieniem z czystej szczodrości, z takiej samej szczodrości Syn obdarzył nas królestwem. Stworzył je, nadając mu kształt, konstrukcję, prawo, a godząc się na krzyż, otworzył drogę do niego. Zrobił wszystko, byśmy mogli po nie sięgnąć.