Prince Polonia Kościan

Opis

Specyfikacja

Opinie Prince Polonia Kościan

Na liście znajdują się opinie, które zostały zweryfikowane (potwierdzone zakupem) i oznaczone są one zielonym znakiem Zaufanych Opinii. Opinie niezweryfikowane nie posiadają wskazanego oznaczenia.

• 

  Moniczkasia 11 lipca 2020

  5

  Cieszę się, że mogłam przeczytać książkę Maxa Cegielskiego „Prince Polonia”. Doceniam to, że autor opisał tamte lata, jak wyglądała Polska, jakie były w niej perspektywy. Daje to możliwość młodszym pokoleniom dowiedzieć się jak inne czasy były kiedyś, z jakimi problemami borykało się młode pokolenie i nie tylko. Historia głównych bohaterów toczy się w kilku krajach, szczegółowe opisy powodują, że wszystko wydaje nam się prawdziwe, opisane oczami osoby która widziała te miejsca, tych ludzi i to życie. Historia zaczyna się w naszym kraju i w nim kończy. Wszystko co pomiędzy jest szukaniem startu do lepszej przyszłości. Lata 80-te to czas biedy, pustych półek w sklepach, kolejek, kartek na żywność, brak perspektyw na swoje mieszkanie. Chłopacy wyjechali do Indii, Singapuru, NRD i zajmowali się przemytem. Czas rywalizacji, strachu, stresu, często fatalnych warunków jak również innych obyczajów, kultury, nowoczesności i zacofania. Książka nie jest prosto i lekko napisana, zmusza czytelnika do większej koncentracji i uwagi. Na pewno wymaga większego skupienia, aby zrozumieć fabułę. Z biegiem czytania coraz lepiej rozumiemy historię bohaterów, ich rozumowanie, co nimi kieruje. Jak lata młodzieńcze odbijają się na ich życiu i ciągną się za nimi. Polecam przeczytać książkę i przenieść się w lata PRL-u. Pamiętam te czasy.

  Rozwiń Zwiń

  • akcja
  • fabuła
  • jakość wydania
• 

  Użytkownik Ceneo 08 października 2020

  4

  Do książki „Prince Polonia” mam dość osobisty stosunek. Dlaczego? Bo za jej sprawą przeżyłam nie tylko podróż do czasów swojej młodości, ale również do Azji, którą uwielbiam. Już początkowy rozdział przeniósł mnie do Delhi w Indiach, które mimo upływu ponad dwudziestu lat niewiele się zmieniły i moje odczucia przy pierwszym zetknięciu z tym krajem były identyczne jak głównych bohaterów, Radzia i Jana w roku 1987. Zewsząd atakująca gorąca wilgoć, nachalni tubylcy i wszechobecne śmieci. Rozsypujący się autobus spod lotniska i pokój hotelowy z dziurą w ścianie, przez którą można było wyjrzeć wprost na ulicę. O tak, poczułam się jakbym ponowie tam była. Również dalsza historia związana z wyjazdami do NRD, początkami handlu i przemytu na większą skalę, budzi wspomnienia tych szczególnych czasów. Nasi bohaterowie, młodzi, ambitni, złaknieni łatwego zarobku, często bagatelizujący ryzyko łapią szansę, która się przed nimi rysuje. Historia opowiadana jest z dwóch perspektyw, Janka, bardziej przebojowego i Radzia podążającego za przyjacielem. Ich wersje nie zawsze są zgodne, a ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę. I jak to często bywa wiele dzieje się przez miłość do kobiety i za jej sprawą. Myślę, że klimat powieści szczególnie poczują osoby, które podobnie jak ja żyły w tych dynamicznych czasach i przyglądały się dokonującym się zmianom. Dla młodszego pokolenia moim zdaniem jest to znakomita wizytówka lat 80-tych, tylko czy okaże się dla nich równie fascynująca? Zachęcam, przekonajcie się sami.

  Rozwiń Zwiń

  • akcja
  • fabuła
• 

  zaczytanalala 03 sierpnia 2020

  4

  Intrygujące spojrzenie na życie młodych ludzi w czasach PRL-u. Max Cegielski zapoznaje nas z historią Radka i Janka, którzy z różnych powodów decydują się na zostanie przemytnikami w Indiach. Radek do Indii udaje się przez dawną miłość, a Janek liczy na szybki i duży zarobek. W każdym razie obaj nie mają złudzeń co do możliwości szybkiego zarobku w kraju. Zaczynają coraz bardziej igrać z losem pozornie przekonani o swojej nieuchwytności. Jednak rząd Indii postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i przestać przymykać oczy na wyczyny polskich przemytników, których w tamtym czasie było wielu. Jeden z chłopaków skończy w więzieniu, a drugi będzie próbował mu pomóc się stamtąd wydostać, lecz czy jest to możliwe? A co z pieniędzmi, które zarobili? *** Autor podkreśla, że jego książka stanowi fikcję, jednak uważam, że w interesujący sposób przybliża nam te trudne czasy, jakie stanowiły ostatnie lata komunizmu i czas przemian politycznych. Historia dwojga przemytników wciąga bez reszty, a ich sposoby na przemyt dla osób wychowujących się w czasach obecnych wydają się wręcz śmieszne. Jednak trzeba przyznać, że to były zupełnie inne czasy, w których do wielu rzeczy ludzie nie mieli dostępu, a nie tak jak obecnie, kiedy wręcz jesteśmy zalewani elektroniką, błyskotkami i ubraniami spoza granicy. Niejednokrotnie śmiałam się podczas czytania tej książki, ale także czułam chwile zgrozy. Max Cegielski ma niesamowity sposób pisania – lekki i sarkastyczny zarazem, co przemówiło do mnie już od pierwszych stron. Dla osób takich jak ja, czyli znających czasy komuny jedynie z opowieści rodziców czy dziadków, ta książka stanowi wspaniałe studium życia młodzieży w tych trudnych czasach. Zabawne zawsze dla mnie jest to, że niby wszyscy mieli mieć to samo i po równo, a jednocześnie gdzieś tam kwitł czarny rynek, na którym wzbogacali się nawet najwyżsi dygnitarze państwowi. I ta historia właśnie to wszystko czytelnikowi przybliża.

  Rozwiń Zwiń
• 

  Monika 23 lipca 2020

  4

  W naszej literaturze istnieje spora tradycja pisania o emigracji, mniej więcej od XIX wieku doświadczenie Polaka na obczyźnie pojawia się na kartach powieści, poematów, esejów etc. Silną reprezentację znajdziemy w prozie po 1989 - często na poły autobiograficzne wynurzenia tych, którzy z PRL-u uciekali na Zachód, im dalej tym lepiej. Dużo mniej miejsca poświęcone jest przemytnikom, których nie brakowało. Oprócz słynnego Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy Sergiusza Piaseckiego nie znajdziemy wielu książek poświęconych przede wszystkim przemytniczemu żywotowi. A przecież, gdy będziemy mówili o PRL-u (nie tylko jako o czasie, ale i przestrzeni), znajdziemy mnóstwo zabawnych lub sensacyjnych opowieści o wyprawach na handel do NRD, Berlina Zachodniego, na Węgry itd. Max Cegielski natomiast otwiera czytelników na zupełnie inny świat w swojej najnowszej powieści Prince Polonia, świat polskich przewalaczy magnetowidów i złota w Indiach. Sam Cegielski temat Indii zna od podszewki, ponieważ sporo czasu tam spędził, napisał także książki związane z tym rejonem świata - bardziej autobiograficzna Masala oraz reportaż o Pakistanie, Pijani bogiem. W Polsce organizował także wystawy związane z kulturą indyjską i kontaktami polsko-indyjskimi. W Prince Polonia opisuje doświadczenia dwóch młodych chłopaków ze Szczecina, Radka i Janka, którzy w drugiej połowie lat 80. próbują znaleźć dla siebie miejsce. Nie dziwne, że widzą się poza granicami Polski i po przygodach z wyjazdami do państw bloku wschodniego na małe przewały na towarach deficytowych decydują się wspólnie, choć z nieco innych pobudek, wyruszyć znacznie dalej, do egzotycznych Indii. Dla czytelnika niezwykłe wydadzą się opisy przemytniczych procederów i stylu życia, które mogą działać jak zew do pozostawienia wygodnego życia na etacie, by ruszyć w nieznane i przemycać przez granicę, co przynosi największy zysk i czuć buzującą we krwi adrenalinę. Pod tym względem lektura na pewno okaże się odkrywcza i wywoła uczucia podobne do tych znanych z lektur awanturniczych i przygodowych. Brakuje tu jednak uroku pieszej wędrówki w blasku księżyca przez zielone, leśne granice, mającej magnetyczną moc dla fanów prozy Piaseckiego sprzed niemal stu lat. W Prince Polonia ciszę zastępuje hałas dehlijskiego targu, zieloną granicę zatłoczone lotnisko, a na piechotę trzeba dojść jedynie przez terminale i bramki. Trzeba jednak oddać Cegielskiemu, że z reporterską rzetelnością opisuje sposoby przewalania elektroniki i żółtka, czyli złota. Dla porównania można zerknąć do wydanej w ubiegłym roku książki Cezarego Borowego Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach, by zobaczyć, że wspomnienia autora nakładają się z opisami Cegielskiego, co stanowi ogromny atut Prince Polonia. Nie będę jednak ukrywał, że na gęsto zapisanych 400 stronach kolejnych przemytów było sporo, a Cegielski nie oszczędzał szczegółów dotyczących ilości, rodzaju oraz cen przemycanych produktów, co na dłuższą metę staje się nużące, choć wpływa korzystnie na budowanie wiarygodności świata przedstawionego. W powieści równorzędnym wątkiem obok indyjskiego jest ten szczeciński, w którym dowiadujemy się o przeszłości Radka i Janka, ich znajomości licealnej, wielkiej niespełnionej miłości, mającej wpływ na chłopaków jeszcze wiele lat później, ważnych wyborach, poszukiwaniu własnej drogi w przestrzeni pełnej nijakości i pustki. I choć same początki bohaterów są niezwykle wciągające, tak sam Szczecin, jak i PRL na kartach powieści wydały mi się tylko reklamami i pocztówkami z lat 80.; podczas lektury brakowało mi tam prawdziwego życia. Problemy Radka i Janka oraz bohatera zbiorowego pod postacią młodzieży szczecińskiej szkoły nie wychodzą poza to, co wszyscy już o PRL-u wiemy. Wszyscy są nieszczęśliwi, nie widzą przyszłości w ustroju, mają dosyć biedy i szarości życia - chcą całkowitej wolności, szaleństwa, seksu, alkoholu i narkotyków. Nie pomagają tu także dialogi, które zdają się sztywne, jak wklejone w usta typowego bohatera danej epoki, a cytaty ze sztandarowych piosenek wplecione w zdania wyglądają często sztucznie. Dlatego najjaśniejszym punktem tego wątku jest miłość do koleżanki, Magdy K., która odgrywa rolę symbolu Zachodu, bo przyjechała z Reichu ze swoim ojcem i wygląda jak z okładki niemieckiego “Bravo Girl”, które czyta w oryginale i bez skrępowania mówi o seksie. W szaleńczych próbach ucieczki od codzienności dziewczyna będzie traktowana przedmiotowo, choć ma do zaoferowania dużo więcej ponad zachodni szwung. Trójkąt Magda-Janek-Radek daje tej pozbawionej koloru fotografii barw, które bohaterowie zobaczą dopiero na indyjskim targu i w Singapurze. Dzięki tej miłości powieść Cegielskiego przestaje być tylko książką o przemytnikach czy latach 80., ale staje się książką o stracie, chęci zapomnienia i imponowania, o nostalgii i poszukiwaniu nowej drogi. Prince Polonia nie byłby powieścią tak interesującą, gdyby nie zabieg narracyjny użyty przez autora. Cegielski prowadzi narrację z trzech punktów widzenia, wydarzenia poznajemy z opowieści Radzia oraz Janka, a także trzecioosobowego narratora, którego możemy utożsamiać z reporterem tworzącym książkę o historii polskich przemytników w Indiach. Zabieg ten jest nie tylko efektowny, ale także efektywny i kolejne zmiany w punktach widzenia oraz przerzucanie ciężaru na innego z bohaterów działa na plus. Prince Polonia okaże się na pewno świetną propozycją lekturową na czas urlopu, a oprócz rozrywki, zapewni nam sporą dawkę wiedzy i pozostawi tęsknotę za nieskrępowaną podróżą. Dla dojrzalszych czytelników może być także okazją do sentymentalnej podróży w lata 80.

  Rozwiń Zwiń
• 

  elcia2727 25 lipca 2020

  4

  Książkę mogłam przeczytać dzięku uprzejmości czyyampierwszy oraz wydawnictwu Marginesy. Fajnie było przenieść się do lat 80 dzięki książce Prince Polonia.Były to czasy mojego dzieciństwa,trochę inaczej pamiętam te czasy niż opisuje autor.Cieszę się że miałam możliwość poznać też inne strony czasów prl -owskich.Zabawne anegdoty umilały czas podczas czytania .Książka to wehikuł czasu ,może przenieść cię w odległe czasy kiedy tylko chcesz.

  Rozwiń Zwiń

  • akcja
  • fabuła
  • jakość wydania