Podstawy semiotyki dla kulturoznawców Gdynia

Książka ta nakłania do zadawania istotnych pytań, które dopiero po jej lekturze mogą się narodzić, dlatego każdy humanista, a nie tylko adept kulturoznawstwa, powinien być zainteresowany uważną lekturą tego tekstu. Książka ma w tytule określenie „podstawy” i mówi o fundamentach pojęciowych semiotyki, ale służyć ma do zbudowania całego gmachu wiedzy o niej, w formie zachęty dla samodzielnych „konstruktorów”. Życzyłbym sobie, aby każdy zaawansowany tekst o przeznaczeniu dydaktycznym mógł otrzymać taką rekomendację. Z recenzji Adama Skibińskiego Czy jest to propozycja tylko dla kulturoznawców, jak sugeruje tytuł? Na pewno nie, w tytule powinno być raczej dla studentów kierunków humanistycznych albo dla humanistów. Pomimo aspiracji bycia czymś na kształt podręcznika (odwołanie się Autorki do prowadzonych zajęć ze studentami) dla czytelników wkraczających w świat znaków i ich zawiłości formalnych, po pracę powinny również sięgnąć osoby, które mają już pewne podstawy, np. z teorii komunikacji, interpretacji sztuki, literatury, ale chciałyby poszerzyć/odświeżyć swoją wiedzę o semiotyce lub zyskać nowe kompetencje. Praca, szczególnie w części prezentującej nurty współczesnej semiotyki, nie powinna tracić swoich walorów z biegiem czasu. Z recenzji Tomasza Michaluka Agnieszka Doda-Wyszyńska – profesor nadzwyczajny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, z wykształcenia filozof, od 2000 roku związana z kulturoznawstwem. Wiele lat pracowała w Zakładzie Semiotyki Kultury, ostatnio związała się z Pracownią Performatyki Instytutu Kulturoznawstwa. Zainteresowania: filozofia kultury, semiotyka, film, filozofia przedstawienia, współczesna mitologia, dydaktyka humanistyki, kultury wpływów, czyli zagadnienia domagające się odpowiedzi na pytanie o kształt i funkcjonowanie tego, co Michel Foucault nazywa wiedzą-władzą. Ostatnie książki: Inwazja ikonoklastów. Filozofia przedstawienia Jacques’a Rancière’a (2012), Pułapki przedstawienia. Filozofia przez pryzmat praktyk montażu pojęć (2016), Zarządzanie martwymi. Ironia eschatologii (2019). W wolnych chwilach zajmuje się wideofilmowaniem i animacją. Spis treści: Wstęp 1. Co to jest znak? Znaki ważne i nie-ważne Trójkąt znaku Anty-znaki i znaki Bądź detektywem! 2. Wprowadzenie do dyscypliny Struktura języka a rozumienie rzeczywistości Zakres semiotyki. Semiotyka a językoznawstwo Semiotyka jako metoda myślenia 3. Kod – komunikat – komunikacja (Umberto Eco) W poszukiwaniu Ur-Systemu, czyli pewności pośród znaków Pułapki komunikacji Dzieło sztuki jako idiolekt 4. Pragmatyzm myślenia (Charles S. Peirce) Relacje w obrębie znaku Pragmatyzm a błędy w rozumowaniu Charlesa S. Peirce’a zerwanie z paradygmatem scjentyzmu 5. Semiotyczna koncepcja mitu (Roland Barthes) Opresyjność języka i lekarstwo – literatura Semiologia jako odpowiedź na mity System mody – najdoskonalszy system społeczny 6. Semiotyka kultury (Jurij Łotman) Semiotyczny mechanizm kultury Przewodnia rola sztuki w kulturze Eksplozja w kulturze 7. Medium znaku. Semiotyka a konstruktywizm Dekonstrukcja znaku Mapa systemu gry społecznej Walka z systemem i ideologią Bibliografia Indeks osób