Daisy Gdynia

DAISY Bo bez psa to bez sensu Piękna i wzruszająca książka albumowa - opowieść o czarnym niesfornym psiaku adoptowanym z poznańskiego schroniska. Przypadek zamienił się w prawdziwą przyjaźń między psem a człowiekiem. Dokładnie w tej kolejności! Bo tu pies uplasował się na pierwszym miejscu. Bywa... Pozycja dla wszystkich miłośników czworonogów, bez względu na wiek - wiek psa i człowieka. Psie historie sercem spisane Obrazkowa historia czworonoga ze schroniska – dla wszystkich miłośników psów. Autor: Paulina Maria Wiśniewska Wydawnictwo: Wydawnictwo Naukowe SILVA RERUM Wydanie: 2022 Format: 17 x 24 cm Ilość stron: 292 Oprawa: miękka Numer ISBN: 978-83-67222-15-0 Opinia recenzencka: Piękne wspomnienia o przyjaźni. Każdy, kto opiekuje się psem, zapewne rozumie pasję fotografowania swojego przyjaciela. Zdjęcia są pamiątką, ale oglądając przygotowany album, ma się przekonanie, że ten szczególny pies nadal jest w sercu swojej opiekunki. Każdy psiarz zapewne chowa w sercu takie wspomnienia, jak pierwsze spotkanie, pierwsza kąpiel czy też pierwsza ucieczka psa… Uczymy się na błędach, stąd warto od innych uczyć się o zabezpieczeniu psa w Sylwestra czy też zasadach puszczaniu psa luzem w nowych miejscach. Miło też poczytać o nawiązanych przyjaźniach dzięki spotkaniu psów. Dobrze, że dziś istnieją psie wybiegi. Patrząc na życie psa widać zmiany kulturowe – powstanie psich wybiegów, a nawet restauracji dla psów, gdzie kiedyś nikt o tym nie pomyślał. Zmieniło się postrzeganie pokazów ogni sztucznych – w dużej mierze poprzez przyjęcie perspektywy zwierząt. Warto wspominać, ale jeśli to możliwe – przygarnąć psa i rozpocząć wspólny etap w życiu. Bo z psem na sens. Dr Joanna Stojer-Polańska, prawnik, kryminalistyk, specjalista psów służbowych Opinia ekspercka: Patrzą na mnie ciekawskie oczy w czarnej oprawie i mówią – „Bo bez psa to bez sensu”. Patrzą z każdego kąta mojego domu, patrzą z kart książki o tym właśnie tytule. Że życie bez psa jest bez sensu, wiem od 64 lat, ale trzeba dobrze wybrać towarzysza życia. Ma być prawdziwym psem, a więc ze schroniska. Najlepiej, by był czarny, bo to najelegantszy kolor i pasuje do wszystkiego poza sercem z kamienia. Dobrze, by wiekiem dorównywał Matuzalemowi, bo może nas wiele nauczyć. Psy nie mają tak dużej skłonności do starczej demencji jak my. Pamiętają do końca życia serce, które je pokochało i umieją wybaczać nietakty. Co gorsza, wybaczają też oprawcom, ale i tak pamiętają. Tylko my, ludzie, a nie automaty do budowania swojego bezdusznego image rasową, żywą, skądinąd bogu ducha winną, rasową zabawką możemy uleczyć ból psiej duszy po porzuceniu i okrucieństwie. Wszystkie psy mają świetlistą duszę, ale czarne świecą najmocniej, bo nie wypuszczają światła na zewnątrz. Zobaczyć je możesz tylko, gdy patrzysz sercem. Lek. wet. Dorota Sumińska, pisarka, publicystka, autorka książek o zwierzętach