Łzy czyste rzęsiste Płacz polskich polityków Czempiń

Tematem książki jest retoryczna rola płaczu polskich polityków. Można uznać, że płacz jest jednym z elementów komunikacji niewerbalnej, obok mimiki, gestykulacji, aparycji, haptyki, proksemiki, kinezyki czy parajęzyka. W ostatnich czasach politycy zaczęli przykładać wagę do budowania swojego wizerunku. Nie tylko uczą się skutecznie i perswazyjnie przemawiać, lecz także pracują nad swoim językiem ciała. Do tej pory nie analizowano tego, czy łzy mogą być efektywnym narzędziem w porozumiewaniu się polityków z opinią publiczną. Nie zbadano również, jak płacz polityków wpływa na reakcje społeczeństwa.Publikacja ma w założeniu charakter empiryczny. Składa się z dwóch części: teoretycznej i analitycznej. Wstęp teoretyczny jest istotny, ponieważ płacz, choć jest zjawiskiem powszechnym, jest mało zbadany. Nie do końca wiadomo, jak powstają łzy, do czego służą ludziom, jakie mają znaczenie społeczno-kulturowe. Dlatego warto przybliżyć dotychczasowe ustalenia naukowców na temat płaczu.W oparciu o wiedzę z rozdziału pierwszego powstała autorska analiza łez wybranych polityków. W analitycznej części pracy opis każdego przypadku płaczu poprzedzony jest krótką notą biograficzną oraz pokazaniem okoliczności, które sprawiły, iż określony polityk publicznie się rozpłakał. Niemal każda z przywoływanych w książce osób płakała podczas wystąpienia. Kluczowe jest to, by sprawdzić, co polityk w konkretnej sytuacji mówił, jaki był sens jego przemówienia, jakie wrażenia i emocje próbował wykreować za pomocą słów. W pracy przeanalizowane więc zostaną wypowiedzi, którym towarzyszyły łzy. Te czynniki pozwalają interpretować emocjonalną reakcję polityka na różnych płaszczyznach. Pomagają w ustaleniu możliwych przyczyn płaczu oraz rozpoznaniu, w jakim stanie psychicznym znajdował się polityk.Najważniejszym celem książki jest wyjaśnienie, jaką rolę odgrywa płacz polityków w komunikowaniu się z wyborcami. Przede wszystkim warto zastanowić się, czy łzy mogą być chwytem marketingowym stosowanym przez polityków, aby zbudować konkretny wizerunek. Istotne jest, by dowiedzieć się, jaki komunikat, świadomie bądź nie, za pomocą łez wysyłają odbiorcom politycy. A może politycy płaczą celowo, by zmanipulować opinie publiczną? Jakie wówczas mogą osiągnąć korzyści? Założyć też można, iż kobiety i mężczyźni płaczą w inny sposób. Lecz, czy dzieje się tak samo, gdy pełnią oni rolę polityka? Stereotypowo zawód polityka kojarzy się z cechami męskimi. W takim razie, jak płaczą kobiety-politycy?