Nie mam wrogów Chrzanów

"Liu Xiaobo łączył w sobie kilka wyjątkowych cech: przenikliwość, niesamowitą ciętość języka i literacki polot krytyka literackiego, doktora filologii chińskiej, eseisty i poety, który przeniósł swe narzędzia i umiejętności z literatury na pole polityki, wsparte analitycznym umysłem znawcy i pasjonata zachodniej filozofii, zmysłem organizacyjnym i charyzmą lidera. Wszystkie te talenty połączył z nieprzejednaną postawą moralną i wewnętrznym imperatywem mówienia prawdy. Teksty Liu palą niczym rozżarzone żelazo. Zarzucano mu, że nie jest tak dogłębny jak np. Bao Tong, że inni powinni dostać Nobla, bo są bardziej radykalni, krytykowano zbytnią prozachodniość, a najbardziej chyba jego głęboko humanitarny, zadeklarowany antynacjonalizm, który w Chinach Ludowych, opętanych wzniecanym przez Partię wojowniczym patriotyzmem, służącym jej za mandat do sprawowania władzy i narzędzie do zawłaszczania państwa i ludzi, godził w rozdętą dumę narodową. Prawda jest jednak taka, że tak przenikliwego, ciętego i celnego krytyka społecznego nie widziały Chiny od czasu Lu Xuna". Ze Wstępu tłumacza, Piotra Dubickiego Liu Xiaobo (1955−2017) – był symbolem walki o przyszłe, demokratyczne, wolne Chiny. Spędził dwa lata w więzieniu za udział w studenckich protestach na Tiananmen, gdzie wynegocjował z wojskiem opuszczenie placu przez protestujących; był też wielkim wsparciem dla Matek z Tiananmen; w 1996 roku skazano go na trzy lata reedukacji przez pracę między innymi za napisanie petycji w obronie Tybetańczyków. W grudniu 2009 roku został skazany na jedenaście lat więzienia za udział w pracach nad Kartą 08 – publicznym apelem o reformy polityczne, rządy prawa i demokratyzację w Chinach; 8 października 2010 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Siedem lat później, 26 czerwca 2017 roku, media poinformowały, że został warunkowo zwolniony z więzienia i przewieziony do szpitala „w terminalnym stadium raka wątroby”. Zmarł 13 lipca 2017 roku, ostatnie słowa kierując do ukochanej żony, Liu Xia. Spis treści: Od tłumacza Liu Xiaobo – „czarny koń” chińskiej sceny literackiej Nacjonalizm w Chinach Ludowych lat osiemdziesiątych Patriotyzm w Chinach Ludowych nowego stulecia – wojowniczość i chuligaństwo Erotyczny karnawał – krytyka chińskiej kultury komercyjnej Zły system i „dobry premier” Wiele twarzy dyktatury partii komunistycznej Pokora opozycjonisty – przedmowa do Antologii wierszy i esejów Jiříego Grušy W obronie ponownie wzniecającej dziki ogień Lung Yingtai Dopóki Hanowie nie mają wolności, Tybetańczycy nie będą mieli autonomii Deklaracje chińskich rolników o odzyskaniu swojej ziemi List do Liao Yiwu Zmienić reżim przez zmianę społeczeństwa Od kpiarstwa Wang Shuo do memów Hu Ge. Polityczny humor w posttotalitarnej dyktaturze Negatywne skutki umacniania się dyktatury dla demokratyzacji świata Matki z Tiananmen zasłużyły na ten zaszczyt Karta 08 Nie mam wrogów