Deus ex machina Bytów

Mimo bogatej, istniejącej już literatury, książce udaje się podjąć problematykę nowych mediów zupełnie nowej dotychczas pomijanej strony. To ich swoista teoria, która opisuje najnowsze technologie informatyczne jako skutek uprzednich założeń poznawczych, zakorzenionych cywilizacji zachodniej od czasów Oświecenia, przeżywających kryzys wraz pojawieniem się refleksji metamatematycznej końcem wieku XIX dalej gwałtownie przeobrażających się początkiem wieku XX.Komputer ujawnia się niej jako paradoksalne przypadkowe dziecko, gwałtownych jednocześnie bardzo podstawowych prądów intelektualnych; więc nie jako owoc procesu przebiegającego obrębie technologii, lecz starej cywilizacyjnej przygody intelektualnej, jaka wiąże się szukaniem odpowiedzi na pytanie świat możliwość jego opisu. Co więcej, jak twierdzi autor, maszyna ta włącza się czynnie ów proces, udzielając własnych odpowiedzi kształtując jego przebieg, powszechność gwałtowny rozwój sprawiają, iż czyni to wydajniej bardziej dobitniej niż cokolwiek wcześniej. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy osiąga poziom sieciowego zwielokrotnienia. Nie ginie także pola widzenia wymiar bardzo praktyczny komputera urządzenia technicznego opartego na zestawie rozwiązań inżynierskich; ten wymiar bynajmniej nie odrywa się od ogólnej tendencji wskazanej teorii. Okazuje się odpowiednim właściwie oczywistym punktem wyjścia do opisania natury aparatu, skrywającej coś więcej niż tylko wyrafinowaną technikę. Podlega tym samym dynamice, jaką starożytnym teatrze symbolizował specjalny efekt: Deus ex machina, który później stał się metaforą nagłej ingerencji obcej, nadrzędnej przestrzeni. przypadku niniejszej książki, obrębie technologii myśli abstrakcyjnej najwyższym stopniu wyrafinowania.