My z Jedwabnego (E-book) Bieżuń

"To jest najsmutniejsza książka jaką czytałam napisana przez najbardziej pogodną osobę jaką znam". Wisława Szymborska "Jedna z najważniejszych i najbardziej dramatycznych książek ostatniej dekady". Ryszard Kapuściński "Lektura tej książki wywołuje niemal fizyczny ból, nie sposób się od niej oderwać. Anna Bikont z niezwykłą przenikliwością wczuwa się w cierpienie ofiar i daje porażający obraz nienawiści, która latem 1941 r. ogarnęła mieszkańców miasteczka Jedwabne, nienawiści, która pokutuje tam po dziś dzień". Marek Edelman "Nie dała się zniechęcić: to stało się na cztery lata jej misją, obsesją, manią, jak chcecie to nazwać. Zbierała relacje i dokumenty, badała je krytycznie i porównywała, skrzętnie protokołując każdy krok, każdą rozmowę, odsłaniając cały swój warsztat badawczy i analityczny i nie ukrywając własnych emocji. W ten sposób w kanwę opowieści, zaiste porażających, o zbrodniach w ziemi łomżyńskiej przed sześćdziesięciu laty, o ich historycznym podłożu, o mordercach i o ich ofiarach, wplotła się książka o powstawaniu tej książki, nie mniej poruszająca nasze uczucia i świadomość moralną". Jerzy Jedlicki, "Zeszyty Literackie" nr 89 (2005) "Setki godzin prześlęczanych w bibliotekach i archiwach, kilometry przejechane po byle jakich prowincjonalnych drogach, dziesiątki rozmów z ofiarami, zbrodniarzami, świadkami, uparte rozplątywanie wątków, poszukiwanie śladów, podejmowanie tropów - Anna Bikont pracowała nad swoją książką blisko cztery lata, choć słowo "praca" nie oddaje ogromu jej zaangażowania, poświęcenia i pasji. Może raczej należałoby powiedzieć "żyła" swoją książką, oddając jej czas, myśli, emocje. Autorka daje nam do ręki bardzo osobisty zapis blisko czteroletnich, heroicznych zmagań z oporną materią przeszłości i pamięci, a też zapis własnej traumy związanej nie tylko z obcowaniem z niegdysiejszym bestialstwem, ale także z jego dzisiejszymi usprawiedliwieniami". Joanna Szczęsna, "Gazeta Wyborcza" "Wynikiem czterech lat z życia Anny Bikont jest książka, w którą wpisani jesteśmy wszyscy. To tytułowe "my" naprawdę robi wrażenie. Mieszczą się w nim zarówno "ci Polacy, których sumienie jest poruszone tamtą zbrodnią"(Aleksander Kwaśniewski), jak i ci, których sumienie poruszone nie zostało. Mieszczą się wszyscy żydowscy Polacy i polscy Żydzi, którzy w Jedwabnem mieszkali, zostali zabici lub wyjechali, a także ci, którzy, jak pani Helena Cz., wciąż tam żyją i całkiem słusznie nie chcą uwierzyć, że wojna skończyła się naprawdę. Z książki Bikont wyłania się więc nareszcie pełny, choć zupełnie nierealny kształt polskiej wspólnoty narodowej. Wspólnoty, która być mogła, ale nigdy nie była". Joanna Tokarska-Bakir, "Rzeczy mgliste" "My z Jedwabnego chociaż dotyczy wielkiego koszmaru sprzed dziesięcioleci i jednego z najboleśniejszych przewartościowań polskiej samoświadomości, pozostanie książką ważną nawet wtedy, kiedy przycichnie już dyskusja o tragicznym losie żydowskich mieszkańców miasteczka w Łomżyńskiem. To książka o każdej małej społeczności, która poczuła się, nawet wbrew oczywistym faktom, upokorzona i osaczona, o pamięci i niepamięci, o każdej agresywnej obronie szkodliwych mitów, o tym, że straszna przeszłość i straszna wina, chociaż wydają się zapomniane, czyli raz na zawsze wygodnie załatwione, kiedyś z wielką siłą wrócą i będą się wreszcie domagać uczciwego wyznania". Marek Radziwon, "Gazeta Wyborcza" Spis treści: Strona tytułowa Karta redakcyjna Zapiski 28 sierpnia 28 grudnia 2000 Rozdział 1 Od Żydów Polskę racz oczyścić, Panie Zapiski 2 stycznia 6 lutego 2001 Rozdział 2 Chciałem ocalić jej życie, miłość przyszła później Zapiski 7 lutego 10 marca 2001 Rozdział 3 Cierpieliśmy za Niemców, za Sowietów i za PRL Zapiski 1128 marca 2001 Rozdział 4 U Żydów nie było widać tego smutku Zapiski 29 marca 12 maja 2001 Rozdział 5 Powiem wam, kto to zrobił: mój ojciec Zapiski 13 maja 1 czerwca 2001 Rozdział 6 Gdybym był wtedy w Jedwabnem Zapiski 212 czerwca 2001 Rozdział 7 Przyjdzie pora, kiedy nawet kamień przemówi Zapiski 15 czerwca 10 lipca 2001 Rozdział 8 Jedyna szansa to udawać goja Zapiski 11 lipca 30 listopada 2001 Rozdział 9 Rozpaczliwe poszukiwanie pozytywów Zapiski 129 grudnia 2001 Rozdział 10 Tylko ja wiedziałam, że było ich siedmioro Rozdział 11 Ja, Szmul Wasersztejn, ostrzegam Zapiski 1 stycznia 25 lutego 2002 Rozdział 12 Mieli wódkę, broń i nienawiść Zapiski 27 lutego 20 czerwca 2002 Rozdział 13 Sny Chai Finkelsztejn Zapiski 25 czerwca 2002 15 czerwca 2003 Rozdział 14 Przyzwoici polscy młodzieńcy i chuligani Zapiski 30 czerwca 2003 10 lipca 2004 Rozdział 15 Sprawcami sensu stricto byli Polacy Postscriptum Z okruchów zaginionego świata. Jedwabne latem 1939 roku Podziękowania Źródła I Źródła archiwalne II Inne materiały źródłowe III Źródła biblioteczne Spis ilustracji Przypisy