Trumpeter Model Plastikowy Russian Destroyer Taszkient 1942 1 700 Szczecin

Nowy model do samodzielnego posklajania. Nie zawiera kleju ani farb. Taszkient był radzieckim niszczycielem z okresu II wojny światowej. Stępka pod tę jednostkę została położona w styczniu 1937 r., wodowanie nastąpiło w grudniu tego samego roku, a wejście do służby – w maju 1939 roku. Długość okrętu wynosiła 139,7 m, przy szerokości 13,7 metrów. Wyporność pełna dochodziła do ok. 4.200 ton, a prędkość maksymalna – do ok. 42-43 węzłów. Uzbrojenie pokładowe, w chwili wodowania, składało się między innymi z: 6 dział kal. 130 mm, 2 dział przeciwlotniczych kal. 76 mm czy 9 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm. Taszkient był jednym zbudowanym okrętem projektu 20I, które projektowano jako tzw. wielkie niszczyciele. Zakładano silne uzbrojenie artyleryjskie tych jednostek oraz osiąganie przeze nie dużej prędkości maksymalnej. Ich głównym przeznaczeniem miała być walka z lekkimi jednostkami nawodnymi przeciwnika, ale też samodzielne działania polegające na np. stawianiu zapór minowych. Taszkient został zbudowany we włoskiej stoczni Odero-Terni-Orlando (OTO) w Livorno. Po wejściu do służby, jednostka weszła w skład Floty Czarnomorskiej. W okresie 1939-1941 okręt był testowany przez Sowietów, jak również szkolno na nim jego załogę oraz kierowano do zadań reprezentacyjnych. W chwili wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej okręt przebywał w basenie Morza Czarnego. Jednostka była wykorzystywano m.in.: do ostrzału pozycji nieprzyjacielskich na lądzie, a przede wszystkim wspierając obrońców Sewastopola w okresie 1941-1942. W czerwcu 1942 r., jako ostatni duży okręt nawodny, przedarł się do oblężonej twierdzy, a następie wydostał się z niej z ok. 2300 uciekinierów. Pomimo ataków lotniczych i poważnego uszkodzenia, dotarł do bazy w Noworosyjsku. Jednostka została zatopiona, krótko po tym bohaterskim wyczynie, w dniu 2 lipca 1942 roku.